Al kreeg zij van het partijbestuur van het Vlaams Belang een minder kansrijke plaats toegewezen, met name als lijstduwer voor de Kamer, toch gaat juist nu Alexandra Colen de uitdaging aan, neemt zij het figuurlijke zwaard in de hand en bindt zij de strijd aan tegen de de "pedofiele mentaliteit", die tot bij kerkelijke gezagdragers is doorgedrongen. Mij komt onontwijkbaar "de heilige van Domrémy", de grote strijdster voor het zuivere christelijke geloof én voor Frankrijk (tegen de Engelsen), Jeanne d' Arc, voor de geest... Alexandra kent me als dichter en zal het me niet euvel duiden... De huidige houding van laksheid, van verregaande toegeeflijkheid op zedelijk, cultureel en geloofsgebied neemt zij zwaar op de korrel. Voor haar is de strijd voor onze Westerse waarden - zoals die in wezen zijn en blijven - een strijd tegen de "cultuur van de dood"!
"Normale gezinnen - vaders en moeders en kinderen, die trouw zijn aan elkaar - wie spreekt er nog voor hen?", zo stelt deze weerbare, Vlaamse politica. Binnen de belgische politieke en politiek-correcte profiteursbende én al even erg binnen de katholieke Kerk is er blijkbaar geen tweede witte raaf te vinden zoals Alexandra Colen! Maar er schijnt licht in de duisternis. Onder de titel "Met de Overlevenden naar Scherpenheuvel" meldde zij haar vrienden op donderdag 20 mei het volgende: "Er is een nieuwe generatie opgestaan? Plots merk ik dat dat tussen de parlementaire stageairs en de jonge personeelskrachten van de partij (VB) overtuigde en bezielde christenen zitten die zonder schroom uitkomen voor hun geloof. Ze contacteren mij, bieden zich spontaan aan om campagne te voeren en zeggen: 'Alexandra, we gaan naar Scherpenheuvel. Om voor jou te bidden en jouw folders uit te delen aan de bedevaarders.'"
"En dus", zegt Alexandra dan, "ga ik op pinkstermaandag, in deze meimaand, "campagne voeren" aan de basiliek van O.-L.-Vrouw. Wie zich geroepen voelt om mee te komen, hij kome. De zon zal schijnen."
Wat zij verder met nadruk vermeldt, verdient nu weer alle aandacht: "Daar sta ik dan, voortgestuwd door enthousiaste twintigers. Zij noemen zich de "overlevenden". Ze zijn even oud of iets ouder dan de Belgische abortuswet (1990). Het zijn jongeren die beseffen dat ze allemaal geaborteerd hadden kunnen worden als hun ouders dat hadden gewild. We staan er als ouderen niet bij stil, maar blijkbaar tekent dat een generatie. De moederschoot is vandaag de gevaarlijkste plaats ter wereld. Elke twaalf dagen sterven er in de EU meer kinderen door abortus dan mensen in het verkeer heel het jaar door. Elke jonge mens, geboren sinds 1990 is een overlevende.
Scherpenheuvel is niet mijn kiesdistrict, maar het ligt wel op de grens ervan. We gaan de boodschap brengen van de STEM VOOR HET LEVEN. Of mensen voor me kunnen stemmen of niet, is niet belangrijk. Als ze maar worden wakker geschud. Dat ben ik verschuldigd aan de overlevenden. - En als ik herkozen word, beloof ik hun, begin ik een gebedsgroep in het parlement (!) Met politici, parlementaire medewerkers en personeel van Kamer en Senaat. Er waait een nieuwe wind, er heerst een nieuwe geest, een nieuwe generatie drukt haar stempel. Vlaanderen vrij, weg met de Belgische rottigheid. De jeugd verlangt naar een nieuwe staat - een zuivere staat."
Een oproep die kan tellen. Nog vóór wij Alexandra steunen in het stemhokje, roept zij ons op om samen te komen aan de basiliek van Scherpenheuvel op maandag 24 mei, vanaf 10 u.
"Normale gezinnen - vaders en moeders en kinderen, die trouw zijn aan elkaar - wie spreekt er nog voor hen?", zo stelt deze weerbare, Vlaamse politica. Binnen de belgische politieke en politiek-correcte profiteursbende én al even erg binnen de katholieke Kerk is er blijkbaar geen tweede witte raaf te vinden zoals Alexandra Colen! Maar er schijnt licht in de duisternis. Onder de titel "Met de Overlevenden naar Scherpenheuvel" meldde zij haar vrienden op donderdag 20 mei het volgende: "Er is een nieuwe generatie opgestaan? Plots merk ik dat dat tussen de parlementaire stageairs en de jonge personeelskrachten van de partij (VB) overtuigde en bezielde christenen zitten die zonder schroom uitkomen voor hun geloof. Ze contacteren mij, bieden zich spontaan aan om campagne te voeren en zeggen: 'Alexandra, we gaan naar Scherpenheuvel. Om voor jou te bidden en jouw folders uit te delen aan de bedevaarders.'"
"En dus", zegt Alexandra dan, "ga ik op pinkstermaandag, in deze meimaand, "campagne voeren" aan de basiliek van O.-L.-Vrouw. Wie zich geroepen voelt om mee te komen, hij kome. De zon zal schijnen."
Wat zij verder met nadruk vermeldt, verdient nu weer alle aandacht: "Daar sta ik dan, voortgestuwd door enthousiaste twintigers. Zij noemen zich de "overlevenden". Ze zijn even oud of iets ouder dan de Belgische abortuswet (1990). Het zijn jongeren die beseffen dat ze allemaal geaborteerd hadden kunnen worden als hun ouders dat hadden gewild. We staan er als ouderen niet bij stil, maar blijkbaar tekent dat een generatie. De moederschoot is vandaag de gevaarlijkste plaats ter wereld. Elke twaalf dagen sterven er in de EU meer kinderen door abortus dan mensen in het verkeer heel het jaar door. Elke jonge mens, geboren sinds 1990 is een overlevende.
Scherpenheuvel is niet mijn kiesdistrict, maar het ligt wel op de grens ervan. We gaan de boodschap brengen van de STEM VOOR HET LEVEN. Of mensen voor me kunnen stemmen of niet, is niet belangrijk. Als ze maar worden wakker geschud. Dat ben ik verschuldigd aan de overlevenden. - En als ik herkozen word, beloof ik hun, begin ik een gebedsgroep in het parlement (!) Met politici, parlementaire medewerkers en personeel van Kamer en Senaat. Er waait een nieuwe wind, er heerst een nieuwe geest, een nieuwe generatie drukt haar stempel. Vlaanderen vrij, weg met de Belgische rottigheid. De jeugd verlangt naar een nieuwe staat - een zuivere staat."
Een oproep die kan tellen. Nog vóór wij Alexandra steunen in het stemhokje, roept zij ons op om samen te komen aan de basiliek van Scherpenheuvel op maandag 24 mei, vanaf 10 u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten