Vorige zaterdag, de tweede van de zaai- of wijnmaand (oktober), hebben wij in de Noorderkempen en met name in Kalmthout, de Dietse pater en volkse nationalist uit die streek (Wuustwezel), Pater Adriaan Aernouts O.P. (Ordo Predicationis= orde der predikheren) of dominicaan, herdacht met een stijlvolle en door vele nationalisten gevolgde eucharistieviering! Deze herdenkingsmis was op het getouw gezet door de Elza-Vis-De Clercq Stichting en de Antwerpse Kunstvrienden en was bedoeld als een eerherstel aan de Vlaams-nationale en Dietse aristocraat en predikant die Aernouts was.
Eerherstel? Welja! In februari jl., nadat hij op de zesde van die maand was overleden, bestond zijn familie het om een begrafenismis te organizeren, die alle verwijzingen naar zijn nationalisme en naar zijn Dietse overtuiging onder de mat veegde. Om die ware schande goed te maken was het huldebetoon in Kalmthout een schot in de roos, al ontbraken heel wat Vlaams-nationalistische "prominenten" en verenigingen, o.a. het VNJ en het Bormshuis, KVHV-ers en NSV-ers!
De nationalist en Heel-Nederlander Aernouts stelde tijdens zijn lange leven een groot deel van zijn preken en homilieën ten dienste van de ontvoogdingsstrijd en van de algehele bevrijding van zijn Vlaamse (Zuid-Nederlandse) volk! Heel wat andere "petits vicaires" deden en doen al meer dan een eeuw hetzelfde: vanaf Priester Adolf Daens, over de onovertroffen godgeleerde en anti-belgische nationalist Pater Marcel Brauns, een vurig jezuïet, tot heel wat paters en priesters nu. Zij vormen, in ethisch-sociale betekenis, een sterke wal tegen de - ook opgeschroefde en overdreven - jacht op zovele pedofiele priesters...
De eucharistieviering verliep met de nodige bewogenheid en met stijlvolle accenten: zo o.a. het zwart-gele gedachtenisprentje met de krachtige Kempische kop van P. Aernouts, voorbeeldig in hout gesneden door de Vlaamse vakman bij uitstek, Wim De Cock én het treffend gedicht van Anton Aldi (tekstschrijver voor Zangfeesten en IJzerwaken). Aangrijpend waren ook de Vlaamse religieuze liederen en de voordracht van twee gedichten van Wies Moens, "Laat me mijn ziel dragen in het gedrang..." en "Mijn Diets Geloof", door de schrijver van dit Utopia-blog.
Een echt vriendentreffen kwam tot stand in het zalig-groene Arboretum, vlak bij de H.Hart-ten-Heuvel-kerk, waar de "Dietse mis" had plaatsgegrepen. Enkele vrienden zongen, hand in hand en in kring, het ontroerende Duitse lied "Wahre Freundschaft".
Eerherstel? Welja! In februari jl., nadat hij op de zesde van die maand was overleden, bestond zijn familie het om een begrafenismis te organizeren, die alle verwijzingen naar zijn nationalisme en naar zijn Dietse overtuiging onder de mat veegde. Om die ware schande goed te maken was het huldebetoon in Kalmthout een schot in de roos, al ontbraken heel wat Vlaams-nationalistische "prominenten" en verenigingen, o.a. het VNJ en het Bormshuis, KVHV-ers en NSV-ers!
De nationalist en Heel-Nederlander Aernouts stelde tijdens zijn lange leven een groot deel van zijn preken en homilieën ten dienste van de ontvoogdingsstrijd en van de algehele bevrijding van zijn Vlaamse (Zuid-Nederlandse) volk! Heel wat andere "petits vicaires" deden en doen al meer dan een eeuw hetzelfde: vanaf Priester Adolf Daens, over de onovertroffen godgeleerde en anti-belgische nationalist Pater Marcel Brauns, een vurig jezuïet, tot heel wat paters en priesters nu. Zij vormen, in ethisch-sociale betekenis, een sterke wal tegen de - ook opgeschroefde en overdreven - jacht op zovele pedofiele priesters...
De eucharistieviering verliep met de nodige bewogenheid en met stijlvolle accenten: zo o.a. het zwart-gele gedachtenisprentje met de krachtige Kempische kop van P. Aernouts, voorbeeldig in hout gesneden door de Vlaamse vakman bij uitstek, Wim De Cock én het treffend gedicht van Anton Aldi (tekstschrijver voor Zangfeesten en IJzerwaken). Aangrijpend waren ook de Vlaamse religieuze liederen en de voordracht van twee gedichten van Wies Moens, "Laat me mijn ziel dragen in het gedrang..." en "Mijn Diets Geloof", door de schrijver van dit Utopia-blog.
Een echt vriendentreffen kwam tot stand in het zalig-groene Arboretum, vlak bij de H.Hart-ten-Heuvel-kerk, waar de "Dietse mis" had plaatsgegrepen. Enkele vrienden zongen, hand in hand en in kring, het ontroerende Duitse lied "Wahre Freundschaft".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten