vrijdag 28 december 2007

In Memoriam Emiel Claus, diplomaat, flamingant en Dietser

Op maandag 17 december, even vóór het kerstfeest en de luidruchtige "jaarwisseling", werd de erekanselier en oud-diplomaat Emiel ("Miel") Claus op brutale wijze uit dit leven en uit de kring van zijn vele Vlaamse vrienden weggerukt. Een jonge kerel reed hem gewelddadig - misdadig! - aan in het centrum van Ekeren, vlak bij zijn woning in het "Villapark". Miel was in vele steden over de hele wereld, als gewaardeerd diplomaat, werkzaam geweest: in Djakarta, Bagdad, Milaan, Parijs... Als gepensioneerde nam hij, geestdriftig, strijdvaardig én met beminnelijke zachtheid, intens deel aan de Vlaamse bevrijdingsstrijd tegen het vijandige België. Literatuur, met name poëzie en beeldende kunst boeiden hem intens en zelf schreef hij niet onaardig. Zijn grootste voorbeeld en vriend was - de al even zachtmoedige én strijdvaardige - Anton van Wilderode (1918-1998). Ook hij past in deze volksverbonden blog!

Zeldzaam steeds je eeuwige glimlach,
zeldzaam steeds je milde woorden
voor al wat, recht en schoon, bekoorde
jouw eerlijk Vlaamse, Dietse hart.

Afschuwelijk nu dat boze noodlot
dat jou - lieve mens! - zo hevig sloeg
en van je lach en leven wild beroofde.
Ik zie je wéér en weet hoe zacht jij droeg

je diep geloof op hart en handen.
De besten en de schoonsten van de Nederlanden
worden door dom geweld geveld.
Zo is nu weer een pure mens hier uitgeteld.

Erik Verstraete

Geen opmerkingen:

Borms Van Severen Van Wilderode Verschaeve Dietsland