Theo, Pim, Ayaan

Een dikke twee maanden geleden, bij het openbarsten van de lente, ontving ik een ontroerend liedje, mooi geschreven en heel treffend ingaand op enkele dramatische gebeurtenissen die Nederland, het Nederlandse volk van Noord en Zuid of Vlaanderen, nog steeds door een volksvreemd belgië bezet, teisterden en velen opschrikten. Ik ontving het via een e-bericht van "Heimdal-Vlaanderen", een Noords-Germaans gerichte organisatie. De dramatisch gebeurtenissen heb je reeds kunnen afleiden uit de titel: de laffe en wreedaardige moorden op de politicus en schrijver Pim Fortuyn (6 mei 2002) en op regisseur en programmamaker Theo van Gogh (2 november 2004) én het uitwijken van de door moslim-fanatici met de dood bedreigde Ayaan Hirsi Ali, Nederlandse politica en schrijfster! Zij vluchtte naar de VSA, in de overtuiging dat zij daar veilig zou zijn...In (staats)Nederland zorgde deze Somalische schoonheid met veel feministisch lef voor de nodige opschudding door haar ongezouten kritiek op de (extreme) islam en op de stichter van deze woestijngodsdienst, Mohamed, die zij een "perverse tiran" noemde, verwijzend naar diens seksuele omgang met een meisje van negen, dat zijn "vrouw" moest zijn. Met scherpe uitspraken van die aard was haar vlucht naar de VSA wel aangewezen.

Als we het leven van dit fameuze trio lezen, bekruipt ons inderdaad een gevoel van gemis, van weemoed ook. Dàt verwoordde de (staats-)Nederlandse liedjessschrijver Marc De Koninck twee jaar geleden. Misschien zegt het de massa "belgische" flaminganten nog iets? Dreiging en terreur van de moslim-fanaten zijn in dit apenland nochtans even erg! En ten slotte': de enige, sterkere weg naar de toekomst is die naar de hereniging met (rijks-)Nederland, zeker in de (toenemende) strijd tegen de islamizering!!

Theo, Pim, Ayaan
----------------------------

Als ik in m'n polderland ben
Bekruipt me daar iets ongewis
Het land waarmee ik zo verwant ben
Doet me bedenken wat ik mis.
't Zijn een paar mensen die ontbreken
In Nederlands publiek domein.
Ze zijn vermoord of uitgeweken.
Dat dat in Holland zo kan zijn.
'k Zie hoe 't maaiveld weer intact is,
Nadat vakkundig alles wat er bovenuit stak afgehakt is.
Nooit was m'n polderland zo plat.
Ik mis Theo, ik mis Pim, ik mis Ayaan:
Theo, Pim, Ayaan.
Nu komen de opruiende geluiden
Alleen nog van die ene weetje wel:
't Rechts orakel uit het zuiden,
niet bepaald mijn soort rebel.
Toch is het ongetwijfeld waar dat
Die man beschikt over talent.
Soms denk ik: als ie ander haar had
werd ie minister-president!
Zo'n keuze zou het land wel passen.
Wat zijn we plat, wat zijn we klein!
Ik zie de kleur, ik zie de klasse
van hen die uitgeschakeld zijn.
Ik mis Theo, ik mis Pim, ik mis Ayaan:
Theo, Pim, Ayaan.
'k Weet dat Amerika berucht is
In Hollands progressieve scene.
Maar dat Ayaan daarheen gevlucht is
Geeft hun te denken nu mischien.
Want de polder vindt zichzelf geweldig,
O zo democratisch maar voor mij
Zijn geen verkiezingen meer geldig
Zonder die drie van de partij.
O nee, je zult van mij niet horen
Dat alles nu maar stil moet staan.
't Is 't gemak dat mij kan storen
Waarmee we zomaar verder gaan.
Ik mis Theo, ik mis Pim, ik mis Ayaan:
Theo, Pim, Ayaan.

Tekst en muziek: Marc De Koninck Copyricht: C 2008

Jongeren steunen Alexandra's strijd voor het Leven!

Al kreeg zij van het partijbestuur van het Vlaams Belang een minder kansrijke plaats toegewezen, met name als lijstduwer voor de Kamer, toch gaat juist nu Alexandra Colen de uitdaging aan, neemt zij het figuurlijke zwaard in de hand en bindt zij de strijd aan tegen de de "pedofiele mentaliteit", die tot bij kerkelijke gezagdragers is doorgedrongen. Mij komt onontwijkbaar "de heilige van Domrémy", de grote strijdster voor het zuivere christelijke geloof én voor Frankrijk (tegen de Engelsen), Jeanne d' Arc, voor de geest... Alexandra kent me als dichter en zal het me niet euvel duiden... De huidige houding van laksheid, van verregaande toegeeflijkheid op zedelijk, cultureel en geloofsgebied neemt zij zwaar op de korrel. Voor haar is de strijd voor onze Westerse waarden - zoals die in wezen zijn en blijven - een strijd tegen de "cultuur van de dood"!

"Normale gezinnen - vaders en moeders en kinderen, die trouw zijn aan elkaar - wie spreekt er nog voor hen?", zo stelt deze weerbare, Vlaamse politica. Binnen de belgische politieke en politiek-correcte profiteursbende én al even erg binnen de katholieke Kerk is er blijkbaar geen tweede witte raaf te vinden zoals Alexandra Colen! Maar er schijnt licht in de duisternis. Onder de titel "Met de Overlevenden naar Scherpenheuvel" meldde zij haar vrienden op donderdag 20 mei het volgende: "Er is een nieuwe generatie opgestaan? Plots merk ik dat dat tussen de parlementaire stageairs en de jonge personeelskrachten van de partij (VB) overtuigde en bezielde christenen zitten die zonder schroom uitkomen voor hun geloof. Ze contacteren mij, bieden zich spontaan aan om campagne te voeren en zeggen: 'Alexandra, we gaan naar Scherpenheuvel. Om voor jou te bidden en jouw folders uit te delen aan de bedevaarders.'"

"En dus", zegt Alexandra dan, "ga ik op pinkstermaandag, in deze meimaand, "campagne voeren" aan de basiliek van O.-L.-Vrouw. Wie zich geroepen voelt om mee te komen, hij kome. De zon zal schijnen."

Wat zij verder met nadruk vermeldt, verdient nu weer alle aandacht: "Daar sta ik dan, voortgestuwd door enthousiaste twintigers. Zij noemen zich de "overlevenden". Ze zijn even oud of iets ouder dan de Belgische abortuswet (1990). Het zijn jongeren die beseffen dat ze allemaal geaborteerd hadden kunnen worden als hun ouders dat hadden gewild. We staan er als ouderen niet bij stil, maar blijkbaar tekent dat een generatie. De moederschoot is vandaag de gevaarlijkste plaats ter wereld. Elke twaalf dagen sterven er in de EU meer kinderen door abortus dan mensen in het verkeer heel het jaar door. Elke jonge mens, geboren sinds 1990 is een overlevende.

Scherpenheuvel is niet mijn kiesdistrict, maar het ligt wel op de grens ervan. We gaan de boodschap brengen van de STEM VOOR HET LEVEN. Of mensen voor me kunnen stemmen of niet, is niet belangrijk. Als ze maar worden wakker geschud. Dat ben ik verschuldigd aan de overlevenden. - En als ik herkozen word, beloof ik hun, begin ik een gebedsgroep in het parlement (!) Met politici, parlementaire medewerkers en personeel van Kamer en Senaat. Er waait een nieuwe wind, er heerst een nieuwe geest, een nieuwe generatie drukt haar stempel. Vlaanderen vrij, weg met de Belgische rottigheid. De jeugd verlangt naar een nieuwe staat - een zuivere staat."

Een oproep die kan tellen. Nog vóór wij Alexandra steunen in het stemhokje, roept zij ons op om samen te komen aan de basiliek van Scherpenheuvel op maandag 24 mei, vanaf 10 u.