De nationalistische en Dietse bedevaarders mogen zich verheugen over een negende uitgave van onze en hun IJzerwake, op zondag 22 oogstmaand e.k.. Geest, taal, ideologie en vooral STIJL verschillen van bij het begin van de wazige, melige en flauwe toonaard van de - zieltogende "IJzerbedevaart"! De oorspronkelijke en enig aanvaardbare leuzen waren en blijven die van de Vlaamsgezinde IJzerfrontsoldaten van de Eerste Wereldoorlog: "Zelfbestuur, Nooit meer Oorlog, Godsvrede. De "nieuwe" termen van het IJzerbedevaartcomité - dat al sedert Paul Daels (midden jaren 1980...) aan het verwateren is - zijn algemener en niet meer strijdbaar: "vrijheid, vrede, verdraagzaamheid".
Tijdens de komende Wake zullen de idealen van de Frontsoldaten, o.a. Renaat de Rudder, de Gebroeders van Raemdonck, Joe English, Lode de Boninghe en Frans van der Linden opnieuw gestalte krijgen in de bind- en herdenkingsteksten van Anton Aldi en Erik Verstraete. Hopelijk komen nog enkele honderden Vlaams-nationalisten méér dan vorig jaar opdagen, zodat we geleidelijk naar 6000 bedevaarders evolueren. De duizend van Kaaskerke, bij de toren waar wij, échte bedevaarders, thuishoren, zullen allen een handje krijgen van één der vorige comité-voorzitters, Lionel van den Berghe - die naar Spirit-spa evolueerde....- die op de weide aldaar de duizend aanwezigen (NVA-ers...?) de hand zal drukken. Dat kan wel, want zoveel zullen er zelfs niet meer zijn... Om de goede, radicale en trouwe geest van de IJzerbedevaarten, sedert 1919, nog eens op te roepen, haal ik hier de mooie "IJzerpsalm" van de Dietse dichter Ferdinand Vercnocke aan: " 't Vaarwel was kort, zij togen vroom ten strijde,/ zij waren jong, manhaftig in 't gevecht; werd recht beloofd, voor recht zou Vlaanderen strijden;/ zij streden trouw, en vielen zonder recht.// Nu rusten zij in 't eindloos veld begraven geliefde jeugd, verloren, ver van huis/ vervolgd, verguisd in hun geschonden graven/ en onder 't puin van hun verbrijzeld kruis.// Het volk gedenkt 't volk heeft een Kruis gegeven, een groots tehuis, een stoute burcht van steen; waar liefdevol hun namen staan geschreven,/ verheerlijkt volk, in broederschap bijeen.// Blijf, Dietse Kruis, voor Dietse volk een bake,/ op 't heiligdom door bloed des volks gewijd; gij zijt een schans, de doden staan op wake./ Zij strijden voort den onvolvochten strijd."
Alléén de geest van dit lied is de boodschap die de IJzerwake blijft uitdragen; alle tegenwerking en onbegrip ten spijt! Naar dit kruis zullen wij, IJzerwakers en bedevaarders terugkeren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten