Hij hoeft de eerste dorpsdichter van het bedreigde en al deels gesloopte Scheldedorp Doel, Mark MEEKERS, wel niet te evenaren - daar is weinig kans op ...-, maar de tweede DorpsDichterDoel is op komst. Op zaterdag 21 maart om 20 u., de eerste dag van de lente nog, maakt hij zijn opwachting in de gezellige -dus nog niet platgewalste- "De Doolen" (Engelse Steenweg) in het dorp, dat de voorbije dagen weer akelig en ten hemel schreiend in het nieuws kwam. Ikzelf heb deelgenomen met één gedicht aan de poëziewedstrijd die aan de verkiezing van die tweede Doelse dorpspoëet voorafging. Mijn eigen gedicht kan ik hier, vóór dat "dichtersfeest" - spijts alle ellende en vernieling door de "Vlaamse" overheid (de schijnheilige Kris Peeters op kop...)- nog niet afdrukken. Ik begin dan met één van de 55 Doelgedichten van Mark Meekers (Marcel Rademakers uit Heverlee):
DOELEINDE
--------------------
Ingeschreven in de dodedorpenalmanak bij
Oradour, My Mai, hommage aan de dood-
gravers. als je vanuit je pretentie van 60 ja-
ren, eeuwen gebakken leem gladstrijkt,
beeft je hand? tweeling-koeltorens, pluimen
op de hoed van de elektriciteitslobby. als je
van daarboven naar een lampje speurt, gaat
er jullie dan een licht? Wij zijn reizigers
op "deurganck" in de tijd. het grootste graf
ligt gedolven. een koning knipt al het lintje.
troost de erfgoedminnaar, steek het dorp
in een container, bouw het in Singapore
weer op. wie betaalt de waterrekening van
de zondvloed? keilt de ultieme kei door het
raam van de woede? de doden zullen met
hun vuisten op de stalen rompen hameren.
Op een ander, ontroerend gedicht over het hem al in zijn kindertijd dierbaar geworden dorp Doel, paste Mark Meekers de titel van een veel geprezen historisch werk over Vlaanderen toe: "The fair face of Flanders" (Vlaanderens fraai gelaat), een schitterend werk van Patricia Carson, een Engelse geschiedkundige, die in dat andere idyllische dorp aan een rivier, in Afsnee aan de Leie woont.
The FAIR FACE OF FLANDERS
---------------------------------------------------------
in het mooie gelaat van Vlaanderen niet
de waterige blik van Brugge, niet de rode
neus van Gent, minder nog de grote mond
van Antwerpen. slechts een boerenpukkel.
maar laat het dorp dorp zijn. spreek het
niet aan met "U". het is "gij" zoals ge weet.
solidariteit staat hier niet in uitverkoop.
pas het geen maatpak, geen hoge boord.
ket landschap loert door het sleutelgat.
je moet eindeloos over de polder staren
voor een steen je oog treft. hoe het dorp
uit alle macht vredig is, nog de taal kent
van vlaamse gaai en wielewaal, schatkist
is waarin het glinstert van de sterren,
streling waar je niet op uitgekeken raakt,
die een blinde bewonderaar van je maakt.
Ten slotte, vrienden en geestverwanten, mijn eigen volksverbonden en nationalistisch getint Doel-gedicht, dat ik in de oogstmaand van 2008 schreef. De titel is geïnspireerd door Anton van Wilderodes prachtige tweede groot fotoboek, uit zijn bekroonde dichtbundel "En het dorp zal duren" (1986).
ZAL HET DORP NOG DUREN?
---------------------------------------------------
Zal het dorp nog duren,
zoals Van Wilderode zegt?
Houdt verbeten weerstand muren,
warm bewoond, nog gaaf en recht
tegen een niets ontziende overmacht?
Ik wil, zoals de Doelse boeren, wel geloven
dat geestdrift en verweer, een felle kracht,
dat slopen en vernielen kan te boven
komen. Maar vernielzucht in de naam
van heilige "vooruitgang" valt toch niet te stuiten.
't Besef van zelfbehoud in eigen naam
is in dit kortzichtig en bekrompen land,
een "Belgisch" Vlaanderen, al eeuwen zoek.
De weinigen die eigen rechten eisen
en eigen grond, houden zich wel kloek,
maar "overmacht verplettert heldenmoed", wist Sneyssens,
zoals hem Rodenbach zo tragisch zag.
Dit kleine Wase dorp, een parel aan de Schelde,
verdient ons aller steun, onder de vlag
van 't Vlaamse volk, het eeuwen lang gekwelde!
Erik Verstraete
(oogstmaand 2008)
Mijn volgende "utopische" - maar toch ook realistische - bijdrage zal gewijd zijn aan het "dichtersfeest" van 21 maart, met de aanstelling van een twee "DorpsDichterDoel". Gastvrouw van de avond is de fervente ijveraarster voor een artistiek Doel, een "KunstDoel". Of dat van officiële zijde zal worden aanvaard, is nog zeer de vraag. Niettemin: "Het is niet nodig te hopen om te ondernemen, noch te slagen om te volharden" (Willem de Zwijger).
DOELEINDE
--------------------
Ingeschreven in de dodedorpenalmanak bij
Oradour, My Mai, hommage aan de dood-
gravers. als je vanuit je pretentie van 60 ja-
ren, eeuwen gebakken leem gladstrijkt,
beeft je hand? tweeling-koeltorens, pluimen
op de hoed van de elektriciteitslobby. als je
van daarboven naar een lampje speurt, gaat
er jullie dan een licht? Wij zijn reizigers
op "deurganck" in de tijd. het grootste graf
ligt gedolven. een koning knipt al het lintje.
troost de erfgoedminnaar, steek het dorp
in een container, bouw het in Singapore
weer op. wie betaalt de waterrekening van
de zondvloed? keilt de ultieme kei door het
raam van de woede? de doden zullen met
hun vuisten op de stalen rompen hameren.
Op een ander, ontroerend gedicht over het hem al in zijn kindertijd dierbaar geworden dorp Doel, paste Mark Meekers de titel van een veel geprezen historisch werk over Vlaanderen toe: "The fair face of Flanders" (Vlaanderens fraai gelaat), een schitterend werk van Patricia Carson, een Engelse geschiedkundige, die in dat andere idyllische dorp aan een rivier, in Afsnee aan de Leie woont.
The FAIR FACE OF FLANDERS
---------------------------------------------------------
in het mooie gelaat van Vlaanderen niet
de waterige blik van Brugge, niet de rode
neus van Gent, minder nog de grote mond
van Antwerpen. slechts een boerenpukkel.
maar laat het dorp dorp zijn. spreek het
niet aan met "U". het is "gij" zoals ge weet.
solidariteit staat hier niet in uitverkoop.
pas het geen maatpak, geen hoge boord.
ket landschap loert door het sleutelgat.
je moet eindeloos over de polder staren
voor een steen je oog treft. hoe het dorp
uit alle macht vredig is, nog de taal kent
van vlaamse gaai en wielewaal, schatkist
is waarin het glinstert van de sterren,
streling waar je niet op uitgekeken raakt,
die een blinde bewonderaar van je maakt.
Ten slotte, vrienden en geestverwanten, mijn eigen volksverbonden en nationalistisch getint Doel-gedicht, dat ik in de oogstmaand van 2008 schreef. De titel is geïnspireerd door Anton van Wilderodes prachtige tweede groot fotoboek, uit zijn bekroonde dichtbundel "En het dorp zal duren" (1986).
ZAL HET DORP NOG DUREN?
---------------------------------------------------
Zal het dorp nog duren,
zoals Van Wilderode zegt?
Houdt verbeten weerstand muren,
warm bewoond, nog gaaf en recht
tegen een niets ontziende overmacht?
Ik wil, zoals de Doelse boeren, wel geloven
dat geestdrift en verweer, een felle kracht,
dat slopen en vernielen kan te boven
komen. Maar vernielzucht in de naam
van heilige "vooruitgang" valt toch niet te stuiten.
't Besef van zelfbehoud in eigen naam
is in dit kortzichtig en bekrompen land,
een "Belgisch" Vlaanderen, al eeuwen zoek.
De weinigen die eigen rechten eisen
en eigen grond, houden zich wel kloek,
maar "overmacht verplettert heldenmoed", wist Sneyssens,
zoals hem Rodenbach zo tragisch zag.
Dit kleine Wase dorp, een parel aan de Schelde,
verdient ons aller steun, onder de vlag
van 't Vlaamse volk, het eeuwen lang gekwelde!
Erik Verstraete
(oogstmaand 2008)
Mijn volgende "utopische" - maar toch ook realistische - bijdrage zal gewijd zijn aan het "dichtersfeest" van 21 maart, met de aanstelling van een twee "DorpsDichterDoel". Gastvrouw van de avond is de fervente ijveraarster voor een artistiek Doel, een "KunstDoel". Of dat van officiële zijde zal worden aanvaard, is nog zeer de vraag. Niettemin: "Het is niet nodig te hopen om te ondernemen, noch te slagen om te volharden" (Willem de Zwijger).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten